Μία από τις μεγαλύτερες σπαζοκεφαλιές της παράδοσής μας είναι πώς γίνεται οι ελιές να είναι νηστίσιμες, ενώ το ελαιόλαδο όχι.
Κι όμως υπάρχει απάντηση!
Φαίνεται πως η αιτία είναι πάρα πολύ παλιά κι έχει να κάνει με τον τρόπο αποθήκευσης του ελαιόλαδου τα παλιά χρόνια. Κατά τα παρελθόντα έτη, που δεν υπήρχαν τενεκέδες, συνήθιζαν να αποθηκεύουν το λάδι σε ασκούς από δέρμα ζώων. Πίστευαν πως η επαφή του λαδιού με το δέρμα του ζώου το έκανε αυτόματα μη νηστίσιμο και άρα ακατάλληλο προς βρώση κατά τη διάρκεια των πιο αυστηρών ημερών της νηστείας, ειδικά τη Μεγάλη Εβδομάδα.
Ο παραδοσιακός τρόπος αποθήκευσης του λαδιού μέσα σε ασκιά έχει εκλείψει εδώ και πάρα πολλά χρόνια και το σύγχρονο λάδι είναι ένα αμιγώς φυτικό προϊόν όμως οι παραδόσεις που έχουμε κληρονομήσει από γενιά σε γενιά δεν γνωρίζουν από τις τεχνολογικές εξελίξεις.
