Κατατρυπημένα είναι τα λάστιχα άρδευσης αγροτών σε νότιες περιοχές του Ηρακλείου, από τα ποντίκια που το αίσθημα της δίψας τα οδηγεί στην αναζήτηση νερού.
Η ανάγκη για νερό, που ενισχύεται από τις υψηλές θερμοκρασίες και τις συνθήκες ζέστης, κατευθύνει ορδές από αυτά σε “επιδρομές” στα λάστιχα, με τους παραγωγούς να έρχονται αντιμέτωποι με άλλη μια καταστροφή- στις υποδομές για τις καλλιέργειές τους, αυτήν τη φορά.
Όπως φαίνεται στις φωτογραφίες από χωράφια με ελαιόδεντρα στην περιοχή του Δήμου Μινώα Πεδιάδος, στον νότο, η καταστροφή είναι εκτεταμένη. Λάστιχα αρκετών χιλιομέτων έχουν καταστεί άχρηστα, με την αντικατάστασή τους να είναι υποχρεωτική αν οι παραγωγοί θέλουν να προσβλέπουν σε μια ικανοποιητική σοδειά.
Έτσι, οι αγρότες του Ηρακλείου, πέραν του αυξημένου κόστους παραγωγής εξαιτίας της ενεργειακής κρίσης, επιβαρύνονται τώρα και με το κόστος αντικατάστασης των λαστίχων. Όπως μεταφέρουν στη ΝΕΑ Ματιά.gr «Εκτός από τη μεγάλη οικονομική ζημιά και την ταλαιπωρία μέσα στη ζέστη για να τα αντικαταστήσουμε, υπολογίστε τις χαμένες εργατοώρες αλλά και την παραγωγή που μένει πίσω. Η Περιφέρεια Κρήτης πρέπει να μας καθοδηγήσει – τί να κάνουμε για να προστατευτούμε.»
“Τα ποντίκια θα είναι … μαζί μας”
Καθότι δεν υπάρχουν αναφορές για υπερπληθυσμούς ποντικιών φέτος το καλοκαίρι στο Ηράκλειο, σύμφωνα με τον βιολόγο του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας Πέτρο Λυμπεράκη που μίλησε στη ΝΕΑ Ματιά.gr, η αιτία του φαινομένου αναζητείται στον μηχανισμό της δίψας που ενδυναμώνεται από τη ζέστη και ωθεί κάθε έμβιο οργανισμό στην “πάση θυσία” εύρεση νερού.
“Τα ποντίκια ήταν μαζί μας για χιλιάδες χρόνια και θα συνεχίσουν μαζί μας. Υπάρχουν αρχαίες αναφορές για ζημιές στις καλλιέργειες από τα είδη των ποντικιών που ζουν κοντά στον άνθρωπο. Στην Κρήτη, υπάρχουν πολλά άγρια είδη ποντικιών που δεν πλησιάζουν τον άνθρωπο. Μόνο δύο, ο αρουραίος και το κοινό σπιτικό ποντίκι, που είναι πολύ μικρότερο, βρίσκονται στα χωράφια και προκαλούν ζημιές“, μας πληροφορεί ο κ. Λυμπεράκης και αναφερόμενος στους τρόπους αντιμετώπισης εξηγεί: “Η λύση της χρήσης φαρμάκων από τη μια τα εξολοθρεύει, αλλά την ίδια στιγμή εξοντώνει και τους θηρευτές τους, όπως κουκουβάγιες, γεράκια και φίδια, διαταράσσοντας τον φυσικό κύκλο“. Και καταλήγει ως εξής: “Οι παγίδες και μια προσεκτική χρήση δηλητηρίων τοπικά, μπορεί να έχει ένα ασφαλές αποτέλεσμα”
