Το θεατρόφιλο κοινό του Ηρακλείου αδημονεί κάθε φορά για τη νέα παραγωγή της θεατρικής ομάδας Iυττός, που μας έχει συνηθίσει όχι σε θεατρικές ευκολίες αλλά σε παραστάσεις που φωτίζουν επί σκηνής βάθη της ανθρώπινης ψυχής.
Από τις 8 Μαρτίου και κάθε Παρασκευή Σάββατο Κυριακή και Δευτέρα στις 21:30, στο Comeet, Λουκά Πετράκη, η ομάδα μας … δίνει “Το Φιλί”, βασισμένο στο μυθιστόρημα του Manuel Puig “Το φιλί της γυναίκας αράχνης“.
Με αφορμή το νέο αυτό θεατρικό εγχείρημα, ο σκηνοθέτης και ένας εκ των δύο πρωταγωνιστών, Αντώνης Ντουράκης, μιλάει στη Νέα Ματιά, δίνοντας επιμέρους λεπτομέρειες.
Γιατί τώρα η επιλογή της παράστασης “Το Φιλί”;
Η επιλογή του έργου δεν έγινε τώρα. Οι αναγνώσεις ξεκίνησαν τον περασμένο Σεπτέμβριο και οι πρόβες τον Οκτώβρη. Είναι ένα έργο που υπήρχε στο μυαλό μου πολύ πριν ανεβάσω άλλα έργα. Τώρα ήμουνα έτοιμος εγώ, όπως επίσης τώρα υπήρχε και το κατάλληλο έδαφος στην ομάδα. Η επιλογή ενός έργου έχει να κάνει με την ομάδα κάθε φορά.
Ποιες βαθιές αγωνίες πιστεύετε ότι θέλει να επικοινωνήσει ο συγγραφέας Manuel Puig με “Το φιλί της γυναίκας αράχνης“;
Είναι ένα έργο που μιλάει για την αλήθεια. Την αλήθεια μιας κοινωνίας άκρως ρατσιστικής σε οποιανδήποτε ή οτιδήποτε δεν αφομοιώνεται στο σύνολο της. Την αλήθεια της αγωνίας των ανθρώπων να εκφράσουν ελεύθερα τα βαθιά τους “θέλω”. Μιλάει για την αγάπη και τον έρωτα, και τη δύναμη που έχουν να μετακινήσουν τους ανθρώπους, να τους απελευθερώσουν από στερεότυπα. Σκέψεις και αγωνίες που απασχολούν και κατατρώνε τον άνθρωπο από την αρχή της δημιουργίας αυτής της μορφής της κοινωνίας που ξέρουμε.
Στο βιβλίο συγκρούονται διαφορετικές σεξουαλικότητες, ιδεολογίες αλλά και αντιλήψεις για την ίδια τη ζωή, ευρύτερα. Υπάρχει σωστό και λάθος;
Όχι, δεν υπάρχει σωστό και λάθος. Υπάρχει θέλω ή δεν θέλω. Μου ταιριάζει ή δεν μου ταιριάζει. Πληρούμαι μέσα από έναν τρόπο ζωής, που έχω επιλέξει ή όχι. Και μέσα από το έργο, βλέπουμε αυτό ακριβώς.
Με φόντο το βήμα που έκανε η χώρα με τη νομοθέτηση του πολιτικού γάμου των ομόφυλων ζευγαριών αλλά και τις αντιδράσεις, πώς πιστεύετε ότι θα εξελιχθεί εφεξής η ελληνική κοινωνία;
Η ελληνική κοινωνία θα παραμείνει δυστυχώς ως έχει. Το ότι ψηφίστηκε ο νομός, δεν σημαίνει ότι η κοινωνία το έχει αποδεχτεί. Δεν ψηφίστηκε γιατί έχουμε αλλάξει στην ουσία μας, άλλα κυρίως γιατί έπρεπε να μοιάζουμε στην Ευρώπη. Η εκκλησία με τα στεγανά που θέτει έχει ξεσηκωθεί. Αν σκεφτούμε πόση δύναμη έχει, και πόσο επηρεάζει έναν θρησκόληπτο λαό, όπως είμαστε οι Έλληνες, πιστεύω πως στην πραγματικότητα δεν θα υπάρξει καμία εξέλιξη. Δεν υπάρχει εξέλιξη. Θα παραμείνουμε στα ίδια. Δεν είναι μια απαισιόδοξη στάση. Αυτό δείχνει το πέρασμα της ιστορίας.
Ποιες ήταν οι σκηνοθετικές προκλήσεις της παράστασης;
Η ανάγκη μου να αφαιρέσω οποιοδήποτε σκηνικό αντικείμενο, ή οτιδήποτε εξωτερικό βοήθημα. Ήθελα να εστιάσω στους ηθοποιούς, και στην σημασία που έχει η σχέση που αναπτύσσεται μεταξύ τους. Είμαι από αυτούς που πιστεύουν πως το θέατρο μπορεί να υπάρξει με την απουσία οποιουδήποτε αλλού, εκτός από την απουσία του ηθοποιού. Αυτός είναι που μεταφέρει πάνω στην σκηνή έναν κόσμο. Μπορώ να φανταστώ θέατρο χωρίς συγγραφέα, χωρίς σκηνοθέτη, χωρίς σκηνικά ή κοστούμια και άλλα, άλλα όχι χωρίς τον ηθοποιό.
Δυο ηθοποιοί επί σκηνής: Αυτό το στοιχείο της παράστασης δυσκολεύει ή διευκολύνει το θεατρικό αποτέλεσμα;
Δεν το έχω σκεφτεί έτσι ποτέ. Κάθε συνθήκη σου προσφέρει ευκολίες ή σου δημιουργεί δυσκολίες θέλω να πω. Αν το σκεφτώ τώρα θα μπορούσα να παρουσιάσω διάφορες ευκολίες ή δυσκολίες που έχω αντιμετωπίσει. Θεωρώ όμως, πως δεν έχει σημασία ιδιαίτερη. Θέλω ένα συγκεκριμένο έργο την συγκεκριμένη στιγμή, με οποίες ευκολίες ή δυσκολίες μπορεί να έχει. Είναι θέμα πως αντιμετωπίζει κανείς το θέατρο και την αισθητική του Θεάτρου τη δεδομένη στιγμή.
Η υπόθεση:
Δύο κρατούμενοι άγνωστοι μεταξύ τους, μοιράζονται το ίδιο κελί. Δύο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι προσπαθούν να συμβιώσουν, και να κάνουν την καθημερινότητα της φυλακής πιο υποφερτή. Ο ένας μοιράζεται ό,τι έχει. Από τις προμήθειες που του φέρνει η μητέρα του μέχρι την εξιστόρηση ενός πλούσιου ρεπερτορίου κινηματογραφικών ταινιών που έχει δει. Έχει καταδικαστεί για ομοφυλοφυλία, αφού υποχρεώνεται να υποστεί την αδιαλλαξία μιας κοινωνίας κλειστής ως προς τους τρόπους που βιώνει κανείς την σεξουαλικότητα του.
Ο άλλος δύσκολος ακροατής που δεν ικανοποιείται εύκολα καθώς έχει κάνει τον μαρξισμό θρησκεία. ΄Εχει συλληφθεί από την αστυνομία, στη διάρκεια ταραχών υποκινημένων από αυτόν και τους συντρόφους του. Σαν χαρακτήρας είναι κλειστός, απότομος και καχύποπτος. Σιγά σιγά απελευθερώνεται και αφήνεται στον κόσμο των αισθήσεων και των συναισθημάτων. Το φανταστικό ταξίδι που ξεκινούν οι κατάδικοι στον κόσμο του κινηματογράφου και η δύσκολη καθημερινότητα, καθώς οι μέρες περνούν μετουσιώνει την σχέση τους σε φιλία και αγάπη.
Σκηνοθεσία: Αντώνης Ντουράκης
Σκηνικά: Κατερίνα Βασιλειάδη
Μουσική επιμέλεια– ηχητικό περιβάλλον: Φαίδων Αναστασάκης
Σχεδιασμός φωτισμού: Μαρία Παπά
Παίζουν: Αντώνης Ντουράκης, Φαίδων Αναστασάκης
Επιμέλεια Βίντεο: Κώστας Χαλαμπαλάκης
Σκηνοθεσία: Αντώνης Ντουράκης Σκηνικά: Κατερίνα Βασιλειάδη Μουσική επιμέλεια – ηχητικό περιβάλλον: Φαίδων Αναστασάκης Σχεδιασμός φωτισμού: Μαρία Παπά Παίζουν: Αντώνης Ντουράκης, Φαίδων Αναστασάκης Επιμέλεια Βίντεο Κώστας Χαλαμπαλάκης
Τηλέφωνο κρατήσεων: 6984174319
Γενική Είσοδος: 15 ευρώ
Μειωμένο: 12 ευρώ
